Wojskowy Klub Sportowy Śląsk Wrocław powstał w 1947 roku. Po 17 latach gry w niższych klasach rozgrywkowych, w 1964 roku, kibice we Wrocławiu świętowali awans do ekstraklasy. Początki w ekstraklasie były trudne - Śląsk walczył co najwyżej o miejsce w środku ligowej tabeli. Po 5 sezonach w I lidze wrocławianie musieli się jednak z nią pożegnać. Drugoligowa kwarantanna nie trwała długo i w 1973 roku Śląsk znów znalazł się w gronie pierwszoligowców. Druga połowa lat 70-tych to okres największych sukcesów piłkarzy Śląska. Już 2 lata po powrocie do ekstraklasy wrocławianie zajęli w ligowej tabeli miejsce uprawniające do udziału w europejskich pucharach. W debiucie na międzynarodowej arenie ""Wojskowi"" dotarli do III rundy Pucharu UEFA, w której przegrali z FC Liverpool. Największy sukces na europejskich boiskach Śląsk odnotował w 1977 roku - wrocławianie dotarli do ćwierćfinału Pucharu Zdobywców Pucharów. Przeciwnikiem w ćwierćfinale było Napoli i z tą przeszkodą "Wojskowi" nie potrafili sobie poradzić (0-0 na wyjeździe i 0-2 u siebie). Kibice we Wrocławiu nie martwili się tym niepowodzeniem długo - wszak w tym samym roku ich pupile zdobyli po raz pierwszy i jak dotąd jedyny tytuł Mistrzów Polski. W kolejnych sezonach Śląsk zajmował miejsca w górnej połowie ligowej tabeli, występował na europejskich boiskach, ale nie osiągał już tak dobrych rezultatów. Wrocławscy kibice na długo zapamiętają rok 1982. Najpierw Śląsk w dramatycznych okolicznościach stracił szansę na drugie mistrzostwo, a później jesienią stoczył pasjonujący pojedynek z Dynamem Moskwa. Wrocławianie wyeliminowali drużynę z ZSRR, a trzeba pamiętać, że były to czasy stanu wojennego i sukces w walce z przedstawicielami "bratniego mocarstwa" miał wymiar nie tylko sportowy. Lata 80-te nie były tak udane jak poprzednia dekada. Jeszcze w 1987 roku Śląsk zdobył Puchar Polski i Superpuchar, zajmował regularnie miejsce w środku tabeli. Później było coraz gorzej, a prawdziwa katastrofa nastąpiła w 1993 roku - po 20 latach obecności w ekstraklasie "Wojskowi" zostali zdegradowani do II ligi. W 1995 udało się wrocławianom wrócić do grona pierwszoligowców, ale tylko na 2 sezony. Kolejny awans do najwyższej klasy rozgrywek Śląsk wywalczył w 2000 roku. W poprzednim sezonie, który właśnie się zakończył Śląsk miał walczyć o zajęcie 7 miejsca w tabeli. Rzeczywistość skorygowała zapał działaczy wrocławskich, a Śląsk do końca rozgrywek walczył o utrzymanie w lidze. W następnym sezonie zawodnicy Śląsk Wrocław grali w kratkę, potrafili pokonać jako jedyni w lidze(!) dwukrotnie warszawską Legię (ówczesnego mistrza) oraz jako jedyni dwukrotnie przegrać ze Stomilem. Śląsk walczył o utrzymanie znowuż do ostatniej kolejki, jednakże nie udało się tym razem i po dwóch latach Śląsk spadł ponownie do II ligi. Sezon 2002/03 to jedna wielka porażka. Śląsk przeszedł przez II ligę niczym burza. Zajmując ostatecznie 15 miejsce w tabeli. Zarządzanie klubem przejął Grzegorz Schetyna, a kadra zespołu została odmładzana. Niestety mimo dobrej gry i zajęcia 2 miejsca w tabeli WKS nie powrócił na zaplecze ekstraklasy (przegrany baraż z Arką Gdynia). W sezonie 2004/2005 uda ta sztuka się już udała. Na ławce trenerskiej w trakcie sezonu zasiadł Ryszard Tarasiewicz i udało mu się wprowadzić WKS do drugiej ligi.